Geceler anlar beni

Geceler anlar beni
Kalabalıklar ortasında yalnızlığımı
Kahkahalar atarken efkarımı
Ve kimsenin bilmediği o sessiz yanımı...

Geceler anlar beni
Sıcacık karanlığının ortasında bir varımdır bir de o
Sarılırım tüm hasretimle dosta,hiç bırakmamacasına
Bir çay tadında sohbetlerin hatırı
Ve şiir tadında yaşamların sevdası
Akar yüreğimden geceye;belki siyah belki en manalı

Geceler anlar beni
Yıkılan hayallerimin enkazı altında kalan yüreğimle
Gözümü alamazken yarınların güzelinden
Göze alamadım yeni enkazları,ta baştan başlamayı
Ya da görmeyi sonunda leyla olmadığını
Cesaretsizliğimin utancıyla kapısındayken dostun
O eşsiz vefasına sığınarak ağladım ve ağladım

Ne olur güneş doğmasa olmasa birtek sabah
Ne olur yıldızlar kalsa sade onlar konuşsa
Ne olur hep sessiz kalsam herkes beni anlasa
Darağacına giderken sorulsa son dileğim
Kalsam sonsuza değin
En insan yanımla ve en insan dostumla...