KUKLA.........

bi kuklanın aşkıdır kuklaya
karanlıklarda sevdası canlanır
gözlerden uzak
ilişmek ister aşkına
sevdasını
fısıldamak yetmez
elini tutmak ister
yüzünü görmek ister
ışıklar öldürür her yanışında
suskunuğunu,sesizliğini uyandırır
lambaların sönmesini bekler
umut içinde bırakıldığı yerde
yüreği titrer kuklanın
eli ayağı bağlıdır
doğuşundan mecburudur hasreti
yare bir adım gurbet çekişi
elinde değildir
her özlemine az kaldı dedikçe
yare yetiştikçe
biri iplerini tutup çekip ayırır
kıyar hayatına
susukunluğuna gömer kendni
derin mezarlara saklanır
yüzüne bakanlardan utanır
halden anlamazlar diyerek
bir ipin ucuna bağladınız beni
hayallerimle oynadınız der
bir duuam kabul olmadı ipler kopmadı
asılmıştım yanlızlığıma
kavuşamadım gözlerine boğulduğum yare
dokunamadım nefesini duyduğum hisstettiğim yerde
çaresiz kaldım iplerde asılı kaldım
ben sevdim dilim lal oldu söyleyemedim
yakını gördüm uzağında kaldım
bir ipe bağlı sevdiğime hasret kaldım

ipler ne zaman kopar diyerk
ölü taklidi içinde yaşayanlara küser!!